donderdag 30 april 2009

Mens en ruimte

Dit is een dimensie waar ik nog niet veel ervaring heb rond opgebouwd. In de kleuterklas vond ik dat deze dimensie meer in het rekenkundig aspect werd aangehaald. Maar minder in wereld oriëntatie. Maar nu in de lagere school zal zeker het punt kaartvaardigheid, mobiliteit, en vele andere thema’s aan bod komen, waar ik nog weinig kennis over heb. Daroom vind ik het voor mezelf ook belangrijk dat ik enkele lessen wereld oriëntatie kan gaan observeren zodat ik enige praktische en nuttige tips heb om deze onderwerpen aan te kaarten in de lagere school.

Mens en tijd

In eerste instantie zou ik zeggen dat dit een vrij beperkte dimensie is, maar wanneer we dieper gaan graven is dit net een dimensie die voor kinderen vaak moeilijk te vatten is. Uit ervaring heb ik ontdekt dat kinderen heel snel met de vraag zitten, wanneer is morgen, wanneer is dadelijk,…
Wij als volwassen mensen gaan hier vaak licht over, zonder na te denken over wat we eigenlijk precies bedoelen. Tijd is voor kinderen vaak iets ontastbaar en onzichtbaar. Vooral dit laatste is iets wat we met kinderen moeten gaan doen, tijd zichtbaar maken. Tijd meten, op verschillende manieren, met verschillende meetinstrumenten, verschillende kalenders.
Maar wat ik hierbinnen ook een zeer belangrijk aspect vind is: evolutie… alles evolueert mensen, dieren, planten, voorwerpen,…
En hoe zit het met het heden, en de toekomst,…
Ik vind dit een zeer fascinerend onderwerp om met kinderen rond te werken. Het is een heuse uitdaging om tijd voor kinderen zichtbaar te maken.

Mens en natuur

Ook deze dimensie heb ik reeds eerder al aangehaald in mijn grondhouding. Ook dit is een dimensie die me gedurende mijn hele leven al een uitdaging, een bezigheid voor mij vormt. Zoals ze vroeger zeiden: een buitenkind, zakken vol, altijd vuil, altijd bezig…
En dit is nu net wat ik ook de kinderen wil laten ervaren, trek er op uit, onderzoek de dingen die je tegen komt, stel vragen over deze dingen,… Hier is een goeie leeromgeving noodzakelijk, en door mijn eigen grondhouding ben ik ervan overtuigd dat ik dit de kinderen bewust en onbewust meegeef. Het onderzoeken wat er op aarde leeft, maar ook hoe wij de aarde gebruiken als leefruimte is een belangrijk aspect . Het is voor kinderen in de eerste graad soms nog ver gezocht, maar voor sommige kinderen is het zeker een interessepunt waar we als leerkracht oog voor moeten hebben, en ook een zekere achtergrond van moeten bezitten.

Mens en techniek

Technische dingen hebben me altijd al aangesproken, dit heeft zeker te maken met mijn grondhouding, ik wil alles onderzoeken, uit mekaar halen, weten hoe iets werkt,… Ook door mijn beroepsopleiding heb ik hier veel kansen voor gekregen, en heb ik een vrij technische achtergrond opgebouwd. Deze drang naar willen weten is op technisch vlak nog steeds even groot dan 20 jaar geleden. (in tegenstelling tot de vorige dimensie) Bij deze dimensie kan ik handelen, actief ontdekken,… Dit is mijn ding, doe ik graag en sta ik volledig voor open. Maar techniek houdt meer in dan alleen maar handelen. Kinderen moeten ook kunnen verklaren hoe iets werkt, waarom iets werkt zoals het werkt,…

Mens en samenleving

Al van jong af worden kinderen geconfronteerd met regels en gezag. Op latere leeftijd ondervinden ze dat deze regels en gezag nodig zijn om een goed functionerende groep te bekomen. Maar ook het feit dat we de dag van vandaag in een zeer multiculturele samenleving leven is van belang om kinderen duidelijk te maken. We leven in een wereld van migranten, arbeiders, religieuzen, … Bij deze dimensie voel ik een gemis aan kennis voor mezelf. De macht en het gezag in ons land is iets wat me niet interesseert, en waar ik dus ook niet van op de hoogte ben. Maar ik vind het nu een soort van plichtsgevoel om op de hoogte te zijn hoe het politiek systeem werkt in ons land, hoe ons land word bestuurd, wat zijn onze wetten, leiderschapsstijlen… Zeker voor de kinderen hun drang naar weten en willen weten te voeden is dit noodzakelijk.

maandag 30 maart 2009

Een regen van bladeren


Vandaag stond er op het programma om met de kinderen een ijsje te gaan eten. Ze hebben een lange toetsen periode achter de rug, en ik had hun een belofte gemaakt. Het was een zalig weertje, en dus ideaal om er een kleine wandeling aan te koppelen. De kinderen liepen vooruit en waren aan het ravotten. Toen ik zag dat enkele kinderen met bladeren op een andere meisje aan het gooien waren riep ik onmiddellijk dat ze ermee moesten stoppen. Totdat Laura zei: "Jama juf, ik vind dat niet erg dat ze dat doen, tis net of er allemaal pluimen rond me vliegen."
Deze zin drong tot me door, en ik besefte dat ik hen hier voor een stuk 'blokeerde'. Dus liet ik het toe, maar dit was nog niet alles. Marc kwam naar me toe met een handje vol bladeren, en met een uitdagende blik keek hij mij aan. Op dit punt begon ik te lachen, liep weg en speelde met de kinderen mee, nam bladeren op, gooide ermee...
Wanneer ik diep naar mezelf kijk zit dit in mijn karakter, maar op de een of andere manier hield ik de kinderen tegen. Ik ben blij dat Laura dit tegen me zei, het was een klik in mijn hoofd. En de kinderen genoten er ongelooflijk van, ik zie nog steeds de blik in hun ogen toen zelfs hun juf met bladeren begon te gooien!!! Het was een pracht namiddag geworden.

vrijdag 20 maart 2009

Het terracotta leger van Xi'an


Ik ben vandaag naar de terracotta tentoonstelling in Maaseik geweest. Ik had er al veel over gehoord, en wou het toch zelf ook eens bekijken. Ook enkele kinderen van mijn stageklas hadden het er al eens over gehad. (Dit heeft voor mij toch wel de doorslag gegeven om eens een kijkje te gaan nemen) Als het voor kinderen van zo jonge leeftijd al een impressie achter laat...

Ik had niet gedacht dat de geschiedenis mij zo zou boeien. Als je alleen al weet dat er nog 6000 van deze soldaten bedolven liggen gewoon onder en laag aarde. En er al reeds een ruime 1000 zijn opgegraven. Dit gegeven alleen al is indrukwekkend.

Maar ook verder dan deze beelden, verbaasde mij de geschiedenis van de Chinese keizer (Qin Shi Huang Di) die aan de oorsprong zit van de Chinese muur. Hij alleen liet 700.000 mensen werken aan zijn eigen graf. Dit graf werd dan op zijn beurt bewaakt door het terracotta leger waar dan ook nog eens arbeiders levend werden begraven.

Maar deze keizer was niet de enige die zijn geloof in het hiernamaals wou verzekeren. Er volgde nog keizers die zich lieten begraven samen met een terracotta leger.

--> Ik ben echt heel blij dat ik deze tentoonstelling heb kunnen bezoeken, het heeft mijn interesse enorm aangewakkerd, en ook de achtergrond boeide me. Wanneer de kinderen me nu iets vragen hierover kan ik hun (op hun eigen niveau) iets meer vertellen hierover.

woensdag 4 februari 2009

Mens en levensonderhoud

Dit is een veelbesproken en veel aangehaald thema in de kleuterklas. Omdat het hier belangrijk is de kleuters erop te wijzen wat de levensnoodzakelijke voorzieningen zijn van mensen (voeding, verzorging, arbeid, gezondheid,…) Door deze thema’s verschillende malen met kleuters te bespreken vanuit verschillende invalshoeken, heb ik een bredere waaier als voorkennis om dit ook in de eerste graad van de lagere school aan te kaarten. Hier komen de verschillende beroepen en hun functies aan bod. Maar zeker ook niet te vergeten de welvaart in de wereld, dingen kopen, ruilen, verhandelen,… Dit concreet aanbrengen, met voorbeelden illustreren, en kinderen echt laten ervaren is zeker een positief punt dat ik heb meegenomen uit de kleuteropleiding. Om de theoretische kant correct over te brengen aan kinderen is nog een werkpunt dat ik kan meenemen naar de praktijk.

Mens en medemens

Ook hier weer moet ik verwijzen naar mijn vooropleiding. Aangezien ik nu stage loop in een 2de leerjaar komt veel van mijn ervaring van pas. Hier is het vooral dat kleuters bezig zijn met te ontdekken wie ze zijn, wat ze al kunnen, wat ze nog niet kunnen,… Naar het einde van de 3de kleuterklas merk je dat kinderen anders beginnen om te gaan met leeftijdsgenoten, ze beginnen het voor mekaar op te nemen, er ontstaan hechte vriendjes,…
De stap die hierop volgt is een onbekende stap voor mij. Ik ben dan ook enorm nieuwsgierig hoe ik hierop kan inspelen naar lagere schoolkinderen toe. Hoe spelen ze er al op in in mijn stageschool,… Allemaal vragen die op mij afkomen, en waar ik de drang van voel om te proberen en te testen.
Doch zijn onder deze dimensies al veel aspecten die in de kleuterklas worden aangehaald. Maar waar het meer op de oppervlakte blijft. Kinderen die zelf initiatief nemen, zelf een gesprek kunnen leiden, … deze dingen ga ik verder observeren en uitproberen.

Mens en het muzische

Sinds mijn 6 jaar ben ik al ingeschreven in de muziekschool. Ik ben dan ook opgegroeid met instrumenten en noten rondom mij. Tot het begin van mijn vooropleiding dacht ik dat ik hierdoor een zeer muzisch mens was. Maar niets is minder waar, muzisch betekent nog zoveel meer dan alleen maar muziek en noten. Van nature ben ik een zeer spontaan iemand, die graag met expressie speelt en de kinderen hierin laat meegenieten.
Binnen deze dimensie vind ik dat het muzische vooral moet liggen op het leren genieten van het ‘mooie’ rondom hun. En hun gevoelens bij dit genieten verwoorden en bewust meemaken vind ik het belangrijkste binnen deze dimensie. Misschien is het voor mezelf nuttig om eens verder te gaan kijken dan dit. Het aspect kunst binnen deze dimensie is iets waar ik zeer weinig mee bezig ben geweest, en waar mijn kennis dan ook zeer beperkt over is. Ik kan wel bezig zijn met kinderen over hun kunsten, en kunstzinnig bezig zijn met materialen. Maar wat zit er allemaal achter het woordje ‘kunst?’

Mens en zingeving

Dit is een dimensie die zeker in deze tijd van onze samenleving veel bespreekbaar moet zijn. In een klas groep is er zo een diversiteit, dat we de kinderen moeten laten kennis maken met deze diversiteit, de positieve en de minder positieve kanten laten ervaren. Ik vind het persoonlijk belangrijk dat de kinderen de gelijkenissen zien tussen mensen, maar zeker en vast ook de verschillen mogen aangehaald worden. Daarom vind ik het belangrijk dat kinderen nadenken over wie ze zijn, en wie de ander is. Er moet plaats en ruimte zijn om te kunnen vertellen over ‘hun’ levenservaringen en levensverhalen.