Mijn neefje en zijn epilepsie:
Victor vertelde mij wel eens dat hij op sommige momenten helemaal weg was van de wereld: 'Mijn hoofd wordt dan even helemaal leeg, ik zie niets, hoor niets, en denk aan niets. Dit duurt een paar minuutjes, en dan daarna is het weer over en kan ik weer gewoon verder doen.'
--> Ook zijn juf merkte op dat hij sommige momenten in de les er helemaal niet bij was, tijdens de turnles liet hij soms gewoon in één keer zijn bal vallen en keek stil voor zich uit.
Ze zei tegen de mama dat Victor een concentratie stoornis had, hij droomde de hele tijd weg, en kon zich zo niet bij de les houden. Victor ging naar de dokter, en na verschillende tests en observatie is bij hem epilepsie vastgesteld.
Vanaf deze week mocht hij dus ook niet meer mee het zwembad in van zijn juf, voor Victor zijn favoriete vak, iets waar hij de hele week naar uitkijkt. Donderdagavond komt hij huilend terug van school, zijn juf had gezegd dat hij niet meer mee mocht gaan zwemmen. Maar hij begreep dit niet: vorige week droomde ik toch ook vaak weg was ik toen nog niet ziek? Want nu mag ik ineens niet meer mee gaan zwemmen.
Ik vind dat de juf van Victor hier tekort doet aan de noden die hij op dit moment nodig heeft.
Vandaar dat ik mezelf even heb gestort op wat epilepsie net is, en hoe ik nu Victor kan uitleggen waarom hij niet meer mee kan zwemmen, en wat hij nu precies heeft.
Mijn leervraag:
Wat is de reden dat Victor niet meer mag gaan zwemmen, kan dit vermeden worden, en wat kan je als leerkracht doen als je een lln. zoals victor in de klas hebt.
Ondernomen actie:
1) Ik ben eens in de mediatheek gaan rondzoeken wat er net te vinden is over epilepsie, en de symptomen.
2) Een gesprek voeren met de mama van Victor over haar gevoel, haar vragen en haar wensen.
Wat heb ik geleerd:
1) Er zijn verschillende soorten epilepsie, en de soort die de symptomen van Victor vertonen valt onder de gegeneraliseerde of grote aanvallen, nl. Absence.
Absence betekent letterlijk vertaald afwezigheid. Het zijn aanvallen die maar enkele seconden of enkele minuten duren, en die een plots begin en einde hebben. Vaak zonder dat de omgeving er iets van merkt. De ogen draaien weg, het hoofd zakt wat voorover,...
Dit verklaard ook de conclusie van de juf. Het lijkt er nl. sterk op dat het kind aan het dagdromen is. Toch zijn er enkele dingen die erop kunnen wijzen dat er ernstigere problemen optreden:
- Bij het luidop lezen kan het kind plots zijn zin staken, of niet meer weten waar hij gebleven is
- Tijdens het zogenaamde 'dagdromen' reageert het kind op geen enkele prikkel
Ook hebben deze kinderen vaker een leerprobleem, of vragen ze vaker uitleg. Doordat er vaak gedurende de hele dag steeds kortdurende onderbrekingen optreden in het opnemen van de leerstof. Het kind mist hier dan telkens kleine stukjes uitleg, waardoor het totaalbeeld fragmentarisch wordt. De kinderen zelf hebben hier vaak geen weet van, en worden hierdoor vaak gefrustreerd. Ook dit was een gevoel dat Victor parte speelde, en waardoor hij zeer onzeker werd.
Tip: De leerstof schriftelijk aanbieden, zodat het kind de mogelijkheid krigjt de opdracht zelf nog eens na te lezen of te bekijken. Aangezien mondelinge informatie vaak te vluchtig is voor deze kinderen.
2) Tijdens het gesprek vallen voor mij al de puzzelstukjes in mekaar, de mama was zeer gefrustreerd op de school en de leerkracht van Victor. Zij had al vaker aangegeven aan de juf dat ze zich zorgen maakte over zijn leerproblemen en het 'ineens wegvallen'. Maar de juf vertelde haar onmiddellijk dat Victor een concentratiestoornis had, en het met concentratie pillen wel moest opgelost zijn. Het was ook altijd Victor waar ze op moest wachten, en zijn tempo lag veel te laag, ze boden hem al extra zorguren aan, maar ook dit had weinig effect, zelfs wanneer hij alleen met een leerkracht zat droomde hij weg,...
Ik begrijp de situatie en het gevoel van de mama heel goed, en ik vind dat de school hierin een stukje de mist is ingegaan, de juf heeft een snelle conclusie genomen, waardoor de ouder niet beantwoord werd op zijn vragen en zorgen.
--> Het schoolzwemmen
Een epileptische aanval in het water ka nerg gevaarlijk zijn, maar mits enkele richtlijnen is het perfect mogelijk dat een kind kan blijven zwemmen:
- Niet in het water blijven dobberen na een inspanning (in de rustpauze na een actieve inspanning is de kans op een aanval immers groter)
- Breng de badmeester op de hoogte dat er een kind met epilepsie aanwezig is
- Laat het kind een opvallende badmuts dragen (doch hou rekening met het feit dat sommige kinderen zich dan geviseerd voelen)
- Toezicht is en blijft natuurlijk zeer belangrijk!!
Toepassing in de klas
* Voor mijn huidige werk in de kleuterklas heb ik het boekje Floc, de held gelezen, het is een mooi boek met kleurrijke illustraties over een hond met epilepsie.
* Voor Victor (3de leerjaar) het boek: Wil jij iets weten over epilepsie?
Bas een jongen krijgt een aanval, en zijn mama weet niet wat doen ,ze gaan naar de dokter, en de diagnose van epilepsie word gesteld, de dokter legt kort en eenvoudig uit wat de ziekte inhoud, en hoe mama volgende keer moet handelen. Bij de volgende aanval weet mama wat ze moet doen, en hoe ze Bas correct kan helpen.
Leerplandoelen W.O.
Voor het kind in kwestie:
4.1 Kinderen ontwikkelen een gedifferentieerd beeld van zichzelf
* ervaren, vaststellen en uiten welke mogelijkheden en beperkingen zijelf hebben
4.3 Kinderen ontwikkelen een genuanceerde kijk op hun eigen gevoelens en gaan er op een adequate wijze mee om.
Voor medeleerlingen:
4.5 Kinderen kunnen zich verplaatsen in de gedachten, gevoelens en waarnemingen van anderen en houden daar rekening mee.
* zich kunnen voorstellen wat een ander denkt, voelt, wil of bedoelt
woensdag 3 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dag Els,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het prachtig wat je hier hebt gedaan.
Zoals ik je gisteren al zei vind ik het heel knap dat Victor zo kan verwoorden wat er tijdens zo een moment met hem gebeurt.
Ik heb hier ontzettend veel van opgestoken. Ik kan niet verzekeren dat alle symptomen ga onthouden en ga herkennen als dit ooit gebeurt bij een kind uit mijn klas, maar je hebt me alvast kunnen sensibiliseren.
Je geeft goed weer dat de leerkracht geen dokter is en dat hij/zij de symptomen kan opmerken, maar er in geen geval een diagnose mee mag maken (bv. "dat is slechts een concentratieprobleem).
Je leeft ook duidelijk mee met Victor. Hij vindt het heel erg dat hij niet mee kan zwemmen en doordat jij dit nu hebt opgezocht en enkele tips hebt gevonden, kan de juf. misschien toch overtuigd worden om hem mee te laten zwemmen.
Ik had vorig jaar ook een kind in mijn stagelas met epilepsie en hij ging ook altijd mee zwemmen. We moesten hem extra in de gaten houden, maar dit liep perfect.
Nogmaals een prachtige actie die je hebt ondernomen. Victor mag blij zijn dat hij een nicht heeft zoals jij :-).
Groetjes,
Evelien
Bedankt Evelien, leuk om te lezen!!
BeantwoordenVerwijderenGoed, Els!
BeantwoordenVerwijderenDit is een zinvolle actie van jou.
Het was voor mij boeiend om je leereffect te lezen.Je aanpak naar Victor toe , raakt me. Attent van jou.Je kijkt ook breed. Fijn!
Je merkt ook aan Evelien dat ze betrokken reageert. Zo wordt je blog zinvol.Ik hoop dat je zelf ook kritisch op andere blogs reageert. Zo verloopt het groeiproces in twee richtingen, voor de ander en voor jezelf.
Nu zo doordoen!
Dag Els,
BeantwoordenVerwijderenJa, epilepsie is een eigenaardige ziekte. Een neef van mij, die een tijdje bij ons thuis ingewoond heeft, heeft deze ziekte ook. Nu hij heeft een ergere vorm dan die van Victor maar ik kan me nog goed herinneren dat alles begonnen is met "het ineens wegvallen" en dat mijn ouders en de leerkrachten toen ook niet goed wisten wat er aan de hand was. Zij dachten in het begin dat hij schoolmoe was en dus geen interesse in school meer had. Maar uiteindelijk na vele onderzoeken bleek dus dat hij epilepsie had...
Ikzelf ben nooit echt op zoek gegaan naar meer informatie over deze ziekte. Misschien omdat ik toen ook wel een pak jonger was dan nu... Daarom
vind het net heel knap van je dat jij dat wel meteen doet. Nadat je hoort dat epilepsie is vastgesteld bij je neefje, ga jij meteen op zoek naar zinvolle informatie waarbij je je neefje en eventuele leerlingen die deze ziekte zouden hebben in de toekomst wat kan "helpen". Het raakt me wel jouw verhaal en tegelijkertijd geef je mij ook meer informatie mee over deze ziekte... Mooi!